Bartus Stanisław (1813–1859), malarz i minjaturzysta, urodził się 1 IV pod Rzeszowem, był synem Grzegorza, rolnika, i Katarzyny z domu Kasper. Studja uniwersyteckie odbył do r. 1844 na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego, poczem z pomocą materjalną marszałka powiatowego Wasilewskiego wyjechał na studja malarskie do Wiednia. Po roku, z braku dalszych środków na kształcenie, wrócił do Lwowa (1845) i tu już na stałe pozostał. Zmarł przedwcześnie, bo licząc ledwo 46 lat, w r. 1859. został pochowany 9 I na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Był przedewszystkiem portrecistą. Malował przeważnie akwarelą, stąd niewielki rozmiar jego dzieł i zamiłowanie do malarstwa minjaturowego. Do najlepszych jego prac należy autoportret w stroju współczesnej cyganerji, portret malarza Tepy w białej koszuli i czerwonym szalu z r. 1846 (zbiory Pawlikowskich we Lwowie), portret starej damy, Rozalji z hr. Dzieduszyckich hr. Dunin-Borkowskiej (wł. Jerzego hr. Dunin-Borkowskiego we Lwowie). Na wystawie minjatur we Lwowie w r. 1912 znajdowały się dwie jego minjatury: portret nieznanego mężczyzny i portret córki artysty (zbiory ś. p. A. Sternschussa). Inne prace B-a znajdują się w Bibljotece Baworowskich we Lwowie i prywatnych zbiorach lwowskich.

Mycielski J., Sto lat dziejów malarstwa w Polsce, Kr. 1896, 562–563; Antoniewicz J. B., Katalog wystawy lwowskiej w r. 1894, 212; Bachowski Wład. i Treter Miecz., Wystawa minjatur, Lw. 1912, 52; Słown. Artystów Pol. Uzupełnienia i sprostowania do tomów I–VI, W. 2003.

Stanisław Świerz-Zaleski